Omdat Engels niet mijn eerste taal is en ik me erg moet concentreren in een gesprek, mis ik wel eens iets als er een gesprek gaande is tussen (met name) vrouwen. Jeetje zeg, ik was me er nooit zo bewust van dat die echt kunnen kwetteren (en zo klinkt het ook als je de draad inmiddels volledig kwijt bent, dat is dan wel weer grappig om te ontdekken).
Gelukkig zijn de mensen om me heen inmiddels wel gewend dat ik reageer op iets wat een minuut of 5 geleden erg grappig was of dat ik een vraag stel over een onderwerp van een uur of twee terug (serieus.... maar in mijn verdediging: ik moest alles even rustig verwerken). Ik heb het idee, dat voor de kiwi's mijn IQ zo'n 80 punten lager ligt dan wat ooit getest is in NL.
En gelukkig sturen mensen me een mailtje of een sms (hier heten die dingen texten, dat je het weet), zodat ik wat kan googlen, kan laten zien aan Fons (wasda?) of een groot vraagteken terug kan sturen.
En soms, als de mensen zeker willen zijn dat de boodschap overkomt, dan vertellen ze het me niet alleen heel langzaam, duidelijk en luid, maar dan doen ze er voor de zekerheid nog een sms overheen, soms nog met een belletje als toetje. Maar dan nog komt het voor, dat het misloopt. Gewoon, omdat ik het vergeten ben om in mijn agenda te schrijven. Niks taalbarriere, doodgewone verstrooidheid!
En vaak komen al die dingen op een dag naar me toe. En vandaag was zo'n dag.
Ik had een sms gekregen of ik mee wilde doen aan een "battery drive". De rest van de tekst luidde ongeveer zo: dus verspreid de boodschap want het is makkelijk geld en zorg ervoor, dat je man je even kan helpen.
???
Ik wilde me niet laten kennen, dus mijn eerste oplossing was google translate. Geen plausiebele vertaling kwam daar uit, dus manlief was de tweede hulplijn. Hij werd ten slotte ook genoemd in de sms, dus hij kon op zijn minst even kijken en zijn gedachten erover laten gaan. Maar hij keek net zo blanco naar de tekst als ik, dus dan maar een sms terug.
Bleek het te gaan over het inzamelen van oude accu's te gaan als fundraiser!
En erger nog: de afzender had al zitten wachten op mijn sms, omdat ze had verwacht dat ik geen flauw idee had waar het over zou gaan (ik zei het al, ze beginnen me hier al te kennen).
Op school 's middags werd ik aangesproken door een andere moeder. Of ik me ervan bewust was, dat er een vergadering was vandaag? Nee, maar ik vertelde haar, dat ze zeker die van de avond ervoor bedoelde, waar ik me keurig (en op tijd voor de verandering) voor afgemeld had. Maar het was niet die van gisteravond.... En terwijl ik al nadacht over onze agenda van deze avond vertelde ze me, dat die vergadering eigenlijk overdag was geweest. 's Morgens al ....
Oh , die had ik dus gemist, vergeten, niet opgeslagen of gewoon niet vertaald. Kan gebeuren zei ze, niks aan de hand.
Na school ging ik naar een andere moeder. Er is namelijk een karate toernooi dit weekend en ik zou wat lekkers bakken voor de juryleden. En ik had een paar weken terug een briefje gehad, of ik wat spullen wilde inleveren voor een prijsmand. iedereen kan dan lootjes kopen om die mand met boodschappen te winnen, een goedkope en weinig arbeids intensieve manier om geld te verdienen.
Maar toen ik met mijn boodschappentas aan kwam lopen, kreeg ik een verbaasde blik terug. En de vraag, waar die boodschappen voor waren.... Toen bleek, dat de trekking van die loterij al geweest was. Of ik de email niet gehad had? Ehh.....
En ondanks dit allemaal heb ik het toch wel naar mijn zin hier. De mensen blijven vriendelijk naar me lachen ( of ze lachen me uit, maar zolang ik dat gevoel niet heb, boeit het me niets), de zon scheen vandaag heerlijk en mijn kinderen waren uit school niet eens zo erg moe en humeurig. In de oven stond een potato bake (google maar) die zowaar heerlijk gelukt was, met een roerbakschotel erbij en een crumble als toetje. En iedereen thuis snapte waar ik het over had, wat heerlijk zeg! Soms waardeer je dingen nog meer, als het hier en daar een beetje de mist in gaat.
Maar hoewel ik hier (nog) niet werk, heb ik nog niet eerder zo hard een agenda nodig gehad als hier. En het erge is: ik heb er wel eentje, maar die ligt als versiering op de keukentafel. Want ik vergeet er altijd mijn afspraken in te schrijven,omdat ik de arrogantie heb, dat ik het toch niet vergeet....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten