Rapport (Marja)

Vorige week heb ik met E. en S. de eerste 10- minuten gesprekken gehad van dit jaar. De juf en meester waren erg lovend over hun prestaties in de klas. Maar ook waren ze erg te spreken over hoe onze kinderen zich thuisvoelen in de klas. De juf van E. moet er door E. af en toe aan herinnerd worden, dat Engels niet haar eerste taal is.

Allemaal erg lovend dus. Maar vooral fijn om te horen, dat ze zicht zo thuis voelen hier op school.

En toen zat ik toch wel te wachten op een teken van school van de oudste. Ergens in mijn herinneringen kan ik me nog wel voor de geest halen, dat wij ook zoeits als 10-minutengesprekken hadden met de mentor. Maar hoeveel keer per jaar dat was en of daar ook een rapport anvast plakte? Geen idee.

Op een mooie dag zat er in de brievenbus post van Blue Mountani College, kortweg BMC genoemd. Met daarin een rapport van B!
Maar dan dus weer net iets, waar ik als echte Hollandse moeder geen fluit aan had.

Ja, alle vakken stonden erop, daar niet van. Maar toch...... och, kijk ook zelf maar!

Niks toetsresultaten, niks harde cijfers! Daar kan ik als Nederlandse moeder toch helemaal niets mee!
En weet je wat het erge is? Er was een begeleidend schrijven bij. Als ik hierover wilde praten, dan kon ik intekenen op een 10-minuten gesprek in april. Een week voor die dag kon ik online een afspraak inboeken.

Maar wordt er nu van mij verwacth dat ik inteken? Of is dat alleen als je je zorgen maakt? Of gewoon, omdat je de juf eens wilt zien? En is dat met of zonder kind?

Ik denk, dat ik maar weer eens  mezelf laat zien op school. En dan maar weer ga vragen hoe en wat er allemaal bedacht is en voor wie dat geldt. Want eigenlijk is dit dus een heel goed rapport, alleen dan heel anders dan ik verwacht had. En zo word ik nog zeker eens per week op het verkeerde been gezet. gelukkig kan ik om mezelf lachen, want dat is een talent, die me hier erg van pas komt.....