Een paar weken terug hadden we vrienden over uit NL. Dat was echt zo bijzonder! Om kwart voor 10 werd er aangebeld en stonden ze zomaar op de stoep. Ze hadden al een hele reis door NZ achter de rug en hadden dank zij mijn feilloze aanwijzingen (oke, en een tomtom) zomaar het centrum van Tapanui gevonden! Dat is op zich al een compliment waard al zeg ik het zelf.
Na een snelle rondleiding zijn we aan de koffie gegaan (met een koekje, want we blijven NL en die zijn niet van de slices waar marshmellows inzitten zeg maar).
Ik wilde ze dolgraag wat van de omgeving laten zien. Dus we zijn de auto ingestapt en een stuk gaan rijden. En ik heb weer wat geleerd. Als de regen met bakken uit de lucht komt, kun je dus helemaal niet ver kijken he! Alle vergezichten waar ik altijd naar kijk: in de wolken! Het uitzicht als ik melk ga halen: verdwenen!
Maar goed, door de kou konden we 's avonds wel de open haard aanzetten en dat had ook wel weer wat. En ze hadden een boodschap voor ons, die we zeer ter harte hebben genomen. En boodschappen ook nog: pure hagelslag, snoeppapier, een dekbedhoes voor de oudste dochter: het leek wel kerst!
Het weekend was veel te snel voorbij en voor ik het wist, was het weer tijd voor ze om op zoek te gaan naar pinguins, albatrossen, zeeleeuwen en watervallen.
Zucht.
Deze bezoekjes doen me beseffen, hoe heerlijk het is om vrienden te hebben die heel ver weg wonen, maar ook zomaar ineens op de stoep staan tijdens hun vakantie. En dat het delen van verhalen, ervaringen en gevoelens heel gezellig kunnen zijn. Het nadeel is dan weer wel, dat je niet zo snel zegt: dit moeten we snel weer overdoen. Want dat gebeurt dan weer niet.
Maar een proefje NL zo af en toe ( met hagelslag) is wel een traktatie geweest.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten