zaterdag 17 maart 2012

De eerste keer (Marja)

Dit stukje is even voor de mensen die we hebben ontmoet post-Nieuw -Zeeland. Hoe zijn we de eerste keer verzeild geraakt daar?
Fons was klaar met zijn studie, we hadden ons appartement te koop gezet en een nieuwbouw huis gekocht in Heemskerk. Maar Fons had nog geen baan. En via het internet kwam hij een vacature tegen in Otautau, New Zealand (zuiderlijkste puntje van het zuidereiland). Daar was een Nederlandse boer lid van de medical trust en op zoek naar een dokter. Dat voelde eigenlijk zo goed, dat we dachten: waarom  ook niet? We laten het huis hier in  NL bouwen en we komen terug als het klaar is. Dus er werd een thuis gezocht voor de katten, vrienden van ons werden gevraagd om de bouw van het nieuwe huis in de gaten te houden en de verkoop van ons oude huis te regelen en dat was het.
Totdat we te horen kregen, dat de zittende dokter in Otautau had besloten nog een half jaar langer te blijven...
Omdat wij inmiddels onze zinnen erop hadden gezet om voor een langere tijd weg te gaan, besloten we via een Amerikaans uitzendbureau op zoek te gaan naar een andere plek voor een half jaar.
En die plek bleek Kaitaia te zijn (noordelijkste deel van noorder eiland).

Het regelen van de papieren voor NZ was niet eens zo veel. Het zijn kleine stapjes tegelijk en we kregen keurig een checklist van het Amerikaanse uitzendbureau. Het opzeggen van alles hier was erger: om de een of andere reden was het voor mensen moeilijk te snappen wat we gingen doen.
U gaat emigreren?
Nee, we komen over twee jaar weer terug.
Dat kan ik niet invullen in mijn computersysteem.
....
Ja, we gaan emigreren hoor!

En dat moet ik nu weer doen: kabel, internet, stroom, tijdschriften, lidmaatschap van vakliteratuur, clubjes... we hebben hier inmiddels veel meer touwtjes dan dat we dachten.
Maar het is voor een goed doel en ik ben geen groentje meer. Ik weet welke computersystemen er zijn en welke antoorden ik moet geven om er makkelijk vanaf te komen, dus kom maar op. Thermoskan koffie, stripje valium erbij en ik ben er klaar voor!

Geen opmerkingen:

Een reactie posten