Routeburn dag 1

Omdat ik weet hoe leuk het is om foto's te kijken, hier een fotodagboek van de trip:

Het begin, vanaf the Routeburn Shelter.

Veel watervallen onderweg met kristalhelder water

het laatste vlakke stuk voordat we weer zouden stijgen ( en niet meer zouden afdalen....)

Beneden het grasveld van de vorige foto....

de routeburnfalls hut, waar de eerste overnachting was

allemaal stapelbedden!

de keuken

De eerste dag was warm, zonnig en windstil. Ideaal dus om met je rugtas van 14 kilo een beklimming van 600 meter te ondernemen. Het begin was traag. iedereen moest even de rugtassen stellen, pleisters plakken en kleding uittrekken.
Maar het aanzicht van de hut was heerlijk! Snel werden de drijfnatte kleren uitgedaan en konden we onszelf opfrissen. Dat is dus aan de wastafel in de wc's, want warm water of douches hebben ze daar niet. Er is in deze hut plek voor 48 personen, verdeeld over twee slaapzalen waar iedereen gezellig in stapelbedden slaapt. Ik mocht boven!

Het avondeten bestond uit een gevriesdroogde maaltijd, die eigenlijk erg goed smaakte. ik bleek per ongeluk zakjes te  hebben  gekocht bestemd voor 2 personen. Gelukkig achteraf, want aan een portie voor 1 had ik te weinig gehad. Na het eten kwam de ranger ons wat vertellen over de omgeving en moesten onze namen afgevinkt worden. En omdat alle lichten om 10 uur uit zouden gaan zorgde ik ervoor, dat ik voor die tijd in mijn bedje lag. Ik had oordoppen ingedaan tegen eventuele omgevingsgeluiden, maar die bleken volstrekt overbodig te zijn. Onder mij lag namelijk een hele vriendelijke Engelsman te slapen, die zo hard snurkte dat het hele bed vibreerde. Wat een drama! En als het nu een constant geluid was, had ik er dnek ik nog wel op kunnen wegzakken. Maar hij zakte af om daarna met een soort van compensatieknal er weer in te komen. Ik was totaal afgepeigerd toen ik om 7 uur eindelijk mijn bed uit mocht. Mijn vriendin ( die ik anders WEL kan waarderen om haar eerlijkheid) riep uit dat ik er als crap uitzag. En bedankt he.

Zp zonnig als het was de vorige dag, zo mistig was het nu. Maar volgens de ranger zou de mist wegtrekken en zouden we een mooie dag tegenmoet gaan.  We zouden naar de shelter lopen waarvandaan je naar de top van de berg zou kunnen lopen. Tegen die tijd zou de mist wel opgetrokken zijn dachten we. Dat liep dus even anders dan we dachten.....