Løk!

Op een van mijn vele boodschappenrondjes door Gore besloot ik de Warehouse weer eens binnen te stappen. Ze hebben veel spullen. Het is niet te vergelijken met een V&D, C&A of Action. Het is een warenhuis met betonnen vloeren, vaak een beetje een idee van een goed verlichte loods.

Je kunt er van alles kopen: van kattenvoer, tot speelgoed, van kleren tot beddengoed. De kwaliteit laat soms wat te wensen over, maar het merkloze spul is over het algemeen niet zo erg duur ( de lego en merkspullen maakt dat verschil  dubbel en dwars weer goed.....)

Ik liep langs een van de koppen toen ik ineens iets herkenbaars zag. iets, wat mijn hart sneller deed kloppen. Zou het echt.....

En ja hoor, toen ik de verpakking beter bekeek bleek het waar te zijn: Ikea!

Nu moet je weten, dat hier in NZ geen enkele ikea is. Waarschijnlijk wonen hier te weinig mensen, is het te dun bevolkt. Er is wel een importeur die bepaalde spullen vie Australie het land binnen haalt, maar dat is maar zeer beperkt. de rest van de meubels hier zijn erg duur en de kwaliteit is  over het algemeen matig vergeleken bij wat wij in Europa gewend zijn.

Dus mis ik een Ikea? Ja!

Maar ik had dus iets gevonden! Als een puppy stond ik te kwispelen voor de bak. Wat is het toch heerlijk als je ver van huis bent en je komt iets bekends tegen. Dat zijn dan ook meteen de momenten waarop ik me realiseer, dat ik NL toch nog steeds wel mis.  Maar nu had ik iets tastbaars in handen en was vastbesloten, om dat mee naar huis te nemen. had ik het nodig? Absoluut niet, maar dat was niet de issue.

Omdat ik mijn mandje al aardig had volgeladen met andere spullen en ik het toch niet helemaal kon verkopen aan mezelf om totaal nutteloos spullen te kopen ( ook al waren ze van Ikea; reden genoeg), heb ik als compromis de helft weer terug gelegd.

Thuis heb ik het ingepakt neergezet, zodat ik mijn schat met Fons en de kinderen kon delen. de kinderen deed het helemaal niets natuurlijk. Maar ik heb gewacht tot ik weer alleen was en heb toen alles netjes uitgepakt en uitgestald op de tafel. Kijk mij nou, echte Ikea spullen!

Echte Kalas, zomaar bij mij in huis.

Om eerlijk te zijn, staat alles al een tijdje in  mijn kast. En we gebruiken het niet zo erg veel, omdat we het niet nodig hadden. Maar soms, als ik er naar kijk, word ik zomaar een beetje blij van binnen. Want die heimwee gaat denk ik toch niet helemaal weg. En NL eten, snoep en satesaus gaat op, maar Kalas zal er altijd blijven!

Hier zijn de foto's van Kalas ( ja, ik heb er foto's van gemaakt.... en ik schaam me er niet voor! Dat hoeft ook niet, zei mijn therapeut ;)

Ik grijns weer bij de aanblik van deze foto.....wat een koopje!

Kijk nou wat een mooie kleurtjes!!