woensdag 3 augustus 2016

Wellington

Nou, we gingen dus op vakantie. De bestemming was een beetje een verplichting. de kinderen hadden allemaal nieuwe paspoorten nodig en omdat de ambassade in Christchurch gesloten is, moesten we dus naar Wellington. Dat is vanuit ons huis zo'n 13 uur rijden naar de boot en dan drie en een half uur naar het noordereiland varen.

Dat ging niet in een keer lukken, dus besloten we er een vakantie van te maken. Met een camper.
Ja.

Iemand had het fantastische idee aan de eettafle geopperd om midden in de winter een camper te huren en daarmee naar het noordereiland af te reizen. En omdat we een democratisch gezin hebben, werd het voorstel met 5-1 aangenomen.
Ja, ik zat er toch wel mee: met 4 kinderen in een hele kleine ruimte zitten , midden in de winter.....

Maar goed, ik besloot het ene gooi te geven.
Op vrijdag haalden we de camper op in Queenstown en nadat we de spullen van onze auto in de camper hadden geladen gingen we op weg. Het weer was super en dankzij de hulp van onze tomtom kwamen via ene toeristische route ( het was inmiddels al donker, maar dat mocht de pret niet drukken).

We hebben overnacht op een camping in Rangiora en ik heb amper geslapen. De volgend ochtend kwamen we in Blenheimaan en hebben daar een dag doorgebracht met onze vrienden daar.

En toen kwam de overtocht..... DE overtocht.
Het was .... een ervaring..... om nooit meer te vergeten. De zee was wild, maar door de wind van zij gingen we niet alleen maar op en neer, maar ook heen en weer.

En terwijl ik buiten in de golfslag mezelf stond vast te klampen aan de railing met maar 1 hand (zakje voor maaginhoud in de andere hand), hoorde ik een ketting knappen. Toen ik naar het benedendek keek zag ik een truck met trailer ineens over het denk schuiven.
Om een volledig geladen truck en trailer over een dek te laten schuiven, heb je wel wat golven nodig zeg maar. En het werd erger: de truck is uiteindelijk door de railing gegaan en overboord geslagen.

Kinderen aan het huilen terwijl ik (met zakje in mijn hand) probeerde koel te spelen, terwijl scenes van de Titanic door mijn hoofd speelden. Ja, echt een overtocht om nooit te vergeten. Doorweekt stapten we na de overtocht de camper weer in. En toen we aan wal reden, zagen we camera ploegen en journalisten rondlopen, op zoek naar getuigen. Ik heb mijn verhaal gedaan , met mijn haar als een ontploft konijn, stijf van het zout.

Ervan uitgaande dat het  de lokale nieuwszender was, hebben we er in de camper later om gelachen. Totdat we tijdens etenstijs allemaal sms-jes ontvingen; of we wisten dat we op het nationale nieuws te zien waren? Eh....

Voor de geinteressseerden: zo klinkt het als ik Engels spreek :)

De rest van de vakantie was erg leuk, hier een kleine compilatie!

Gelukkig was de terugtocht ontzettend rustig verlopen en heb ik ook kunnen genieten van een zeetocht. Maar voor de zekerheid denk ik dat ik de volgende keer dit stukje toch maar ga vliegen....

Door de Lindiss Pass



tussenstop in Cromwell


een oppasauto van vrienden, rijdt super!


zakje al bij de hand, maar toen nog aan het lachen....
Aan het strand bij Wellington
zonsopgang op weg naar huis
zeehondjes bij Kaikoura

terugtocht, de Marlborough Sounds in....




Geen opmerkingen:

Een reactie posten