In NL heb je het recht op privacy. Zelfs als je iets ergs hebt gedaan, kun je (meestal) terugvallen op een mooi zwart balkje over je ogen en onheilspellende initialen, zodat je later ergens anders overnieuw zou kunnen beginnen.
Hier is dat anders. Iedereen wordt met naam en toenaam genoemd, zelfs adressen worden soms vrijgegeven. Dat zou als afschrikmiddel kunnen werken, maar er zit een heel groot nadeel aan. Fons heeft nu diverse mensen op het spreekhuur gehad, die rechtstreeks in de problemen waren gekomen door deze gang van zaken. De familie die op het adres woonde, kreeg te maken met dreigbrieven, baldadigheid ed. Moeders, wiens kind bij een vechtpartij betrokken waren of in een homotent waren opgepakt (sommige mensen leven hier meer dan 50 jaar terug in de tijd) zaten niet lekker meer thuis toen dat nieuws naar buiten kwam. Kinderen die gepest of gemeden worden door iets wat een familielid heeft gedaan.
En ook als je beschuldigd wordt, staat het overal al in de pers vermeld. Maar als je uiteindelijk onschuldig bent, is je naam al wel blijven hangen bij mensen. En als je pecht hebt en je hebt dezelfde naam als een van de criminlen hier (want geloof me, de politie doet goede zaken hier...), dan moet je keer op keer uitleggen, dat jij dat niet bent, maar een naamgenoot ( en wie gaat je geloven?).
Niks geen recht op privacy. Niet voor de verdachte, maar dus zeker niet voor de familie.
Toen ik me dat realiseerde, was dat toch wel even een nadenkertje voor mij.
En ik weet niet, wat "beter" is. IN NL, waar iedereen in anonimiteit ergens anders weer zijn gang kan gaan of hier, waar anderen met jouw acties zitten opgescheept?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten