In een overmoedige bui (vast te veel wijn op denk ik nu) heb ik een mailtje gestuurd met de link naar deze site. En het erge/leuke was, dat ze het wel leuk vonden! Of ik een proefcolumn wilde schrijven.
Tsja, en toen sloeg de stress toe he. Want gewoon iets over mijn leven hier neer te zetten, zonder dat mensen gaan zeggen of het leuk is, is heel wat anders dan het officieel te doen. Dus ik heb het keurig voor me uitgeschoven, al mijn smoezen maar weer eens afgestoft en gebruikt. Tot dat ik op een punt kwam, dat ik vond dat ik wel wat moest gaan doen.
Dus ik heb zitten zwoegen, typen, herschreven en nog een keer en dat nog een keertje. En dan is het toch niet zo handig als je een perfectionistische inslag heb: het is gewoon niet goed genoeg! Alle spontaniteit is weg en ik raakte een beetje in paniek. Maar wat dan? Ik wilde een stukje met een adremme titel, een paar leuke grapjes erin... niks.... Mijn eerste writer's block was er al en ik was nog niet eens begonnen!
 |
| .... zo voelde ik me eerst.... |
 |
| .... en toen vond ik mijn humor weer!! |
Ik heb het stukje zojuist toch maar opgestuurd. Dan ben ik er maar vanaf. Mochten ze het acceptabel vinden en plaatsen, dan ga ik meer mijn best doen. Het is eens per maand, dus dan heb ik de tijd. Ach, oefening baart kunst, toch? Ik moet gewoon op zoek gaan naar leuke oneliners, het niet zo serieus nemen, ik weet het. Maar dat vind ik dan toch wel weer moeilijker dan ik dacht.
En als het geplaatst wordt, zal ik de link hier zetten. Want stiekem vind ik mezelf dan wel stoer: dan vind ik mezelf een columnist! En dat staat weer goed op mijn cv, naast zwembadbeheerder, tuinierder, huishoudmanager, planner, coach en kok..... een baan vinden moet geen enkel probleem zijn op deze manier!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten