Dat ik de vorige keer op zee een beetje zeeziek was geweest, lag vast aan het feit dat ik toen zwanger was. En met een pilletje moest dat wel te verhelpen zijn. Ik had er alle vertrouwen in. Zelfs toen er werd gezegd, dat de kapitein niet wist, of de trip doorging, omdat de zee nogal woelig was. Mijn vertrouwen van een zeeziektevrije tijd werd wel beduidend minder, toen er eeen officiele zeeziektewaarschuwing uitging. En ik begin hem een beetje te knijpen, toen we in de boot duidelijke uitleg kregen over de kotszakjes, hoe die te gebruiken en toen .... toen begon alles te bewegen. Ik heb weinig gehoord van alle leuke dingen die de gids vertelde, omdat ik strak naar de horizon staarde (schijnt te helpen). Maar het mocht niet baten; zowel de jongste dochter als ik hebben gebruik gemaakt van de zakjes die in grote hoeveelheden bij de stoelen zaten. En we waren absoluut niet de enige...
En na een lange, lange tocht hebben we dan toch een walvis ( een sperm whale om precies te zijn) gezien in de 5-10 min dat ze aan de oppervlakte zijn om adem te halen.
Was het het waard.....ja..... zou ik het anderen aanraden? Nee! Ga dan lekker in de sounds naar de dolfijnen kijken: minder golven, meer dolfijnen en langer plezier van je lunch!
Maar toch ben ik blij dat we het gedaan hebben. Met recht een ervaring om nooit meer te vergeten!
Dit is een foto van internet....onze golven waren veel hoger!! |
Geen opmerkingen:
Een reactie posten