Soms heb ik een goed idee. En dat werk ik dan rustig uit. Ik lig er een paar nachten wakker van , om alle kanten te bekijken, de eventuele problemen bij de uitwerking te ondervangen en om alle details goed door te denken.
Pas als ik dat allemaal heb gedaan, geniet ik van mijn plannetje en de uitvoering ervan. Zo heb ik voor Fons ooit een verrassingsfeestje gegeven op zijn verjaardag. Iedereen was op de hoogte, behalve hij. Plan was zeer geslaagd!
Op 25 september 2000 zijn wij getrouwd. Van de week besefte ik me ineens, dat we dus dit jaar 12,5 jaar getrouwd zouden zijn! Een snelle rekensom leerde mij, dat dat over een paar dagen al het geval zou zijn. Snel ben ik aan het regelen gegaan: vrienden werden opgetrommeld om op vrijdag (de 25e) een leuk berichtje aan Fons te sturen, er werd een oppas geregeld, zodat we samen een borrel konden drinken in cafe Raupo.
Kat in het bakkie, alles geregeld. Totdag Fons op donderdag zei, dat hij zijn zus had getext om haar te feliciteren met haar verjaardag. Huh? Maar die is de 25e jarig, net als een vriendin en dat is op vrijdag..... toch? Mijn compleet overdachte plan begon een scheurtje te vertonen. Want hij had gelijk; terwijl ik iedereen had gevraagd om op vrijdag een berichtje te sturen, was de 25e al op een donderdag! Wat nu? Ach, Fons wist er toch niets van af en de oppas was op vrijdag, dus een dagje later kon wel. En dat was ook een leuke anekdote voor later, nietwaar...
Totdat ik nog eens ging rekenen. Wacht even, als wij in september getrouwd zijn, dan waren we in maart al 12,5 jaar getrouwd. Ik was niet een dag, maar een maand en een dag te laat! Even heb ik nog met de gedachte gespeeld om tegen Fons te zeggen, dat ik al een maand zat te wachten op een leuke verrassing en uiteindelijk zelf maar iets had georganiseerd, maar dat idee heb ik toch maar laten varen.
Ik heb Fons verteld van mijn briljante plan, waar (zeer tegen mijn natuur in) hier en daar toch wel wat hiaten in zaten, maar zo hadden we wel de lol van een avondje uit samen. Wat me wel opviel, was dat hij nog geen sms-jes had gehad. ik keek nog eens naar de berichtjes die ik verstuurd had en kwam erachter, dat ook daar een fout zat: de mensen in NL hadden natuurlijk niet op vrijdag, maar op donderdagavond al berichtjes moeten sturen (nou ja, eigenlijk op woensdagavond al.....en eigenlijk al op 24 maart 's avonds, maar die liet ik maar even zitten...)
Zucht. Nou ja, alles wat mis kon gaan was al misgegaan, dus Murphy en zijn wet waren aan hun trekken gekomen. Nu konden we onbezorgd naar het cafe gaan om daar te genieten van een drankje om te proosten op ons huwelijk van 12 jaar, 7 maanden en een dag.
Maar toen we bij Raupo aankwamen, waren alle tafeltjes vol. Fons vroeg me, of ik gereserveerd had. Ehh..... nee dus?!
Gelukkig konden we na even wachten aanschuiven aan een vrijgemaakt tafeltje, waar we uiteindelijk lekker konden gaan zitten en ongestoord even konden praten. Maar toen werd NL wakker en kreeg Fons de ene sms na de andere....zucht....
Weet je, soms lopen dingen nu eenmaal anders dan gepland. En ook alle alternatieven gaan anders dan gehoopt. Het beste idee wat ik had, was om er maar gewoon om te lachen. En dat hebben we gedaan! Mensen, allemaal bedankt voor jullie lieve berichtjes en felicitaies, het werd zeer gewaardeerd!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten