Nadat het startsignaal was gegeven, zijn de kinderen de tuin in gesprint en hadden binnen de kortste keren een behoorlijk aantal eieren gevonden. De grote, plastic eieren waren geen probleem, de wat kleinere chocolade eieren gaven iets meer uitdaging.
Maar terwijl ze aan het zoeken waren besefte ik me, dat ik vergeten was, om de eieren te tellen. Eerlijk gezegd had ik ze wel geteld, maar ik was vergeten hoeveel het er waren. Ik wist alleen nog, dat het een even getal was. Maar 24-26 of 28.... ik wist het echt niet meer...
Ik ben zo onopvallend mogelijk langs mijn verstopplekken gegaan om te kijken of ze al weg waren. Maar met de kinderen die achter me aanliepen (ze kennen dit trucje van de afgelopen jaren), durfde ik niet al te uitgebreid te gaan kijken. Bovendien was ik al een beetje vergeten, waar ze ook al weer lagen.
Uiteindelijk kwamen we op een even getal uit en zijn we ze lekker gaan opeten. Eind goed , al goed, dacht ik zo.
 |
| Niet zo dus he, het moet wel een beetje een uitdaging zijn! |
Maar gisteren kwam de oudste dochter met opnieuw een chocolade ei aan. Die had ze gevonden in een van de bomen. Omdat ik zeker wist, dat er een even aantal eieren verstopt waren in de tuin, kon dat maar een ding betekenen: ergens op dit perceel ligt nog een chocolade ei op ons te wachten. Maar het weer is een beetje omgeslagen: veel regen (voor ons doen dan, wel een bui of twee, drie op een dag en dat wel twee dagen lang), de temperatuur daalt nu behoorlijk snel (2-3 graden 's nachts, max 17 gr overdag de komende dagen).... we zijn er nog niet aan toe gekomen om dat laatste ei te zoeken, maar dat gaat denk ik het weekend wel lukken. Misschien loof ik er wel een beloning voor uit, want degene die dat ei vindt, heeft er behoorlijk zijn best op moeten doen. Of we doen niets en gaan volgend jaar met frisse moed weer opnieuw zoeken!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten