Nu we in verschillende auto's uiteindelijk in Picton waren aangekomen, kon het schoolreisje beginnen. In een tsjoeke-tsjoeke boot gingen we met een oude kapitein en een maori vrouw (die we aunty mochten noemen gelukkig, want haar naam was onuitspreekbaar) zijn we de hele dag de sounds ingegaan. De kapitein heeft heel veel verhalen verteld over de sounds, maori sprookjes verteld en de kinderen mochten een voor een de boot besturen. We zijn aan wal gegaan bij een beschermd natuurgebied, waar we vuil hebben geraapt ( hou de natuur schoon ) , de blue cod hebben zien zwemmen, er hebben gekko's over mijn hand en jas gelopen. We hebben pinguins gezien, geluncht bij Ship's cove langs de Queen Charlotte track. Daar aan het strand hebben we geluncht terwijl een weka (een enorme nieuwsgierige vogel) om de tassen heen liep en ons volgde naar een strand met stenen, waar onder elke steen tientallen krabben zaten. Groepje jongens om een grote steen heen, de stoerste draaide hem om; krabbetjes die wegvluchtten voor het licht .... En iedere keer waren die jongens aan het gillen als ze weer die krabbetjes zagen. Op naar de volgende steen, waar het tafereel zich herhaalde. En weer. En weer. De meisjes waren intussen van schelpen en takken hele knustwerken aan het maken, zonder gegil dit keer.
 |
| Ze zijn dol op glimmende dingen; erger dan eksters! |
Er waren zeepuisten die door jongens uitgeknepen werden (zoo goor!). We zijn naar een eiland geweest waar native birds zijn uitgezet en waar de oorspronkelijke begroeiing wordt teruggeplant, we hebben vogels van heel dichtbij een vogelbad zien nemen. We hebben een paar zalm kwekerijen gezien, we hebben zeeleeuwen zien luieren op de rotsen.
We hebben vissen gevoerd, de zeldzame hector dolfijnen gezien, knakworstjes gegeten op een klef broodje met ketchup. De zon heeft de hele dag aan de strakblauwe hemel geschenen.
 |
| Mooi he...... die hector dolfijnen komen maar op een plek voor in deze sounds |
Toen ik 's morgens van huis ging, vroor het. Ik moest krabben! Op het water was het fris, maar tijdens de lunch aan land hebben we in ons t-shirt rondgelopen.
Helemaal rozig en vol van alle indrukken kwamen we uiteindelijk om 17:00 uur weer in Picton aan. Daar vertelde de juf, dat de kinderen wel mochten uitslapen de volgende dag, omdat het allemaal zo uitputtend was. De dag erop zouden ze een rustige dag hebben, waarin alles nog eens de revue zou passeren en kinderen de gelegenheid kregen om al hun ervaringen te delen met elkaar door middel van knutselen, schrijven en tekenen.
Deze boottrip wordt ieder jaar gedaan door de kinderen in jaar 4. Maar omdat het thema "water" was schoolbreed, gingen zowel jaar 3 als jaar 4 deze keer naar de sounds.
Ik ben vaker meegeweest op schoolreisje en ik kwam altijd moe terug. Kinderen tellen, in bedwang houden, vermoeiend allemaal. Nu was ik ook moe, maar anders. Vooral rozig, omdat we de hele dag buiten waren geweest. De kinderen kondern tussendoor al hun energie kwijt en ze werden aangemoedigd om zelf dingen te ontdekken ipv een dag lang vermaakt te worden in een park.
Zij (en ik) hebben enorm genoten. Wat is dit toch een waanzinnig mooi land zeg!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten