zondag 9 februari 2014

Ballonnetje oplaten (Marja)

In de politiek hier zijn ze ook niet vies van wat ballonnetjes oplaten. Gewoon, een belachelijk idee roepen en zien wat er gebeurd. Weinig protest?  Dan gaan we dat er doorheen drukken zonder dat de gevolgen duidelijk overdacht zijn.

Ik denk, dat dit gewoon een wereldwijd fenomeen is. Een van de ministers hier wil niet de boeken in gaan met een kwartje dat naar hem genoemd is, rekening rijden of iets met huizenprijzen, bezuinigingen of wat anders.

Waarschijnlijk heeft de beste man het er al wekenlang met zijn vrouw over gehad. Hoe zou hij nu zijn naam de geschiedenisboeken in kunnen laten gaan? Eerlijk is eerlijk, de geschiedenis van NZ gaat  nog niet zo heel ver terug , dus er is meer dan genoeg ruimte om de boeken met feiten en fabels wat dikker te maken. Het moest wel iets pakkends zijn, iets populairs, iets waar het liefst ook nog geld mee te verdienen zou vallen. Veel geld dus, dat dan weer de economie terug ingepompt kan worden.

Ik bedenk me dan, dat die twee mensen er wekenlang over gedacht hebben, discussie hebben gevoerd, voors en tegens tegen elkaar opgewogen hebben  en toen iets van een top drie hebben samengesteld. Dit alles natuurlijk in het diepste geheim, want stel je voor als een vijandelijke collega er ineens met de prijs vandoor zou gaan. En met al die afluisterschandalen hier zullen ze er met elkaar in geheimtaal over gesproken hebben. Geen sms, geen email, tenzij volledig versleuteld. Want een politicus is altijd met Belangrijke Zaken bezig en zal dus eigenlijk altijd per definite afgeluisterd kunnen worden.

Maar uiteindelijk zijn ze er dan toch over uit; Het Plan. Wel met een beetje aandringen vand e vrouw, want zij vond dat dit het beste idee was. Ze had er toch al een hekel aan en als je dan de macht heb om dingen te veranderen, kun je maar beter beginnen met de dingen die jezel het meest irriteren, toch? Hij had vast nog even getwijfeld, maar als goede ministersvrouw had ze geweten hoe ze zijn twijfels moest wegnemen.

En nu was dan het moment daar. Met de binners in de knietjes werd het proefballonnetje opgelaten. Wat dacht NZ ervan om een andere vlag te nemen? Niet meer met dat blauw wat ontzettend veel op de Austraische vlag lijkt, maar iets met een eigen identiteit.

....

Dit was dus een serieus artikel in de krant he. Ik heb nie

t echt veel reacties gelezen op dit bericht, wat twee dingen kan betekenen: of de kiwi's kan het niet schelen, of ze weten niet hoe ze een reactie op een nieuwsberchit moeten plaatsen.

Er waren wel meteen een paar enthousiasten die aan de slag zijn gegaan  om een ontwerp te maken. Want dit is natuurlijk een uitgelezen kans om wereldberoemd te worden! Hoe vaak krijg je als artiest de kans om het wezen van een land in zijn essentie in een vlag samen te vatten?

Hier even de verschillende vlaggen:

De vlag van NZ
   
... en de vlag van Australie












... en  een ideetje voor een andere vlag! Zegt het allemaal!
En oh ja: noo zillun ( op zij Nederlands Nih zihllon en dan alles met je tanden op elkaar zonder je lippen te bewegen) is hoe kiwi's Nieuw- Zeeland uitspreken.
Helemaal goed toch? Leuk, met zo'n uitgestorven moa , een kiwi met een possum val, bergen en vulkanen, een pie (hartige taart met vooral veel vlees) en wat leuke versiering. Jammer dat we hier geen recht hebben om te stemmen, adners was ik er zeker voor gegaan ;-)

Geen opmerkingen:

Een reactie posten