Bakken, bakken, bakken..... (Marja)

Met al die Nederlandse mensen om ons heen die de Nederlandse lekkernijen net zo erg missen als wij, is er altijd wel iemand te vinden die mijn zelfgebakken spullen wil helpen opmaken. Want de recepten zijn vaak voor veel van iets en aangezien ik erg avn delen houd, is het fijn om andere mensen er van te zien genieten. En het feit , dat ik sinds onze aankomt in NZ al diverse kilo's ben aangekomen heeft daar ab-so-luut  he-le-maal niets mee te maken. Ik hou van bakken en ik hou van uitdelen, en toevallig hou ik er ook van, om dingen te  combineren. Dit allemaal tot groot verdriet van de kinderen, die de schuimpjes, triple chocolate cookies ( absolute favoriet hier), gevulde speculaas, pepernoten, eierekoeken, lange vingers, marsepein, spritsen, gevulde koeken en speculaasbrokken na een middag alweer de deur uit zien gaan. Vaak naar de praktijk, maar op playcentre, school en kidzway ( opvang van de jongste) hebben ze inmiddels ook kennisgemaakt met mijn hobby.

Toch blijven er altijd dingen, die mij niet lukken om te maken. En dankzij mijn perfectionisme kan mijn gezin dan meegenieten met mijn experimenten. Soms niet echt van harte, maar naar mate ik blijer word van het resultaat, neemt ook het enthousiasme om proefkonijn te zijn evenredig toe.

Mijn laatste project nadert zijn perfectie, dus dan is het proeven weer voorbij en ga ik weer door met het volgende.
Maar deze is niet om uit te delen,  deze blijf hier, in huis. Het gaat om kokosbrood. Je kent het wel, van die witte en gekleurde plakjes die je op je broodje kan doen. Lekker en koemelkvrij, iets waar ik nog steeds een kind erg blij mee kan maken.

Ik had een recept van internet geplukt. Kokos, dextrose, gelatine en zou het moeten zijn. Maar het was bij mij een gel-achtige substantie geworden met een kokossmaak en bittere nasmaak. Ik heb er drie gemaakt en ben er toen eens een nachtje over gaan nadenken. Sommige mensen gebruiken de nacht om te slapen, maar bij mij doen de nachten het erg goed om problemen in mijn baksels eens rustig te overdenken.

En na die nacht ben ik met frisse moed met dochter E. weer aan de bak (letterlijk) gegaan. Beetje van dit erbij, beetje van dat eraf... Ik had op de verpakking gelezen, dat er tarwezetmeel inzat. Dus dat heb ik in Gore gekocht en toegevoegd. Het resultaat was echt een enorme verbetering! Echte kokosbrood!

En dat is het voordeel als het eerst mislukt: de triomf als het wel goed gaat is gaaf!!

De structuur is het nog niet helemaal en hij mag dnek ik iets minder zoet, maar verder was iedereen hier in huis zeer te spreken. Nu is het klaar om Tapanui en omstreken te gaan veroveren. En dan kan ik me weer storten op het volgende eten, waar mensen behoefte aan hebben.  Hoeft niet NL te zijn. Maar toen ik hoorde dan moeders ook feeen cake maken voor een morning tea om te delen en ik hoorde wat het was ( boterham met boter en dan sprinkels erop; van die spikkels die je op een ijsje kan doen . In driehoek snijden en voila: feeen cake), dacht ik, dat ik niet echt veel moeite hoef te doen om iets lekkers te maken.  Drop is geen optie, gezien de reacties in de klassen op school....


Misschien is oliebollen en appalbeignets wel wat? Lekker, bij 24 graden aan het zwembad aan de oliebollen.....hmm.... ga ik toch nog maar even een nachtje over nadenken....