De afgelopen tijd heb ik mijn mening over NZ moeten herzien. Waar ik af en toe het idee had, dat er veel niet te vinden en te koop is hier, blijkt dat allemaal wat genuanceerder te liggen. Want er is hier wel mozzarella kaas te koop, heerlijke verse olijven, mooie spijkerbroeken (in mijn maat!!) en meer, veel meer. Ik was vergeten hoe heerlijk het is om alle winkels dicht bij elkaar te hebben in een stad met een vriendelijke sfeer.
Toen we in 2006 in Otautau woonden, zijn we van daar uit ook eens naar Dunedin gegaan. Ons viel toen op, dta er zoveel jonge mensen waren. Dat komt, omdat in de grote stad als Invercargill weinig vervolgopleidingen zijn. Als je wilt gaan studeren, ben je a snel genoodzaakt om naar een van de universiteitssteden te gaan. En als je pech hebt, ligt die stad op het andere eiland, op een paar uurtjes vliegen van je eigen dorp vandaan.
Maar zelfs in een grote stad als Dunedin wordt het duidelijk, dat NZ maar een kleine jongen is vergeleken met bijvoorbeeld Australie. Zo worden schoenen in de maat die Fons draagt op bestelling geimporteerd vanuit Australie. Alle spijkerbroeken van het merk Levi's worden geleverd in allemaal breedtematen, maar allemaal in lengtemaat 34. Ze korten ze in voor je, maar als je lengtemaat 36 hebt als vrouw, heb je vette pech. Of je moet ... juist, naar Australie gaan.
Parkeren kost hier midden in het centrum wel 1 dollar per uur. En je mag maximaal 4 uur parkeren. Op het parkeerterrein bij het station kun je een parkeerkaart kopen voor 5 dollar, die de hele dag geldig is. En dan kan ik het niet helpen om een stel NZ voor me te zien, die op vakantie zijn in NL en een autootje hebben gehuurd en lekker even Haarlem of Amsterdam ingaan. Waar je in Dunedin in het centrum langs de straat kan parkeren, zou dat in NL wat lastiger worden. En dan hun arme gezichten, als ze na een dagje winkelen in Haarlem weer in de parkeergarage komen om hun parkeerkaart te betalen. De horror!
Je kunt hier ook parkeren op plekken waar je geen geld hoeft te betalen, maar waar je maar een beperkte tijd mag staan. En waar je in NL met zo'n mooie blauwe meter de tijd van aankomst kunt aangeven, hebben ze dara hier een andere oplossing voor.
Er rijdt een mannetje op een scooter door de stad. Op de autoband schrijft hij de tijd op van het moment van langsrijden. Als hij dan later weer een rondje doet (of een officiele parkeerwacht, dat weet ik niet), dan kunnen die precies aan het voorwiel aflezen of die persoon nog tijd overheeft of niet. En dat systeem werkt niet alleen hier in Dunedin zo. Ik heb ze ook met een krijtje zien lopen in Blenheim en Nelson. Nergens kun je een parkeerkaart kopen, er zijn parkeermensen die dat controleren.
In ieder geval weerhield het parkeergeld ons er dus niet van om eens flink te gaan winkelen. En dat was echt de beste retailtherapy ooit! Alles wat we al maanden op een verlanglijstje hadden staan hebben ze hier! En dat is heeriljk winkelen.
Tel daarbij op de heerlijke afhaal maaltijden (verse curry van de thai, sushi, en nog veel, veel meer...) en de musea ed. Dan snappen jullie wel, dat wij onszelf hebben voorgenomen om eens in de zoveel tijd onszelf te verwennen met een weekendje Dunedin, een andere realiteit dan de Tapanui-realiteit.....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten