Na de tweede keer hadden we een positieve identificatie en begon het gedoe. Nu moet je weten, dat we in Otautau ook muizen hadden. Heel vervelend, want die beesten hebben geen mooie muizenbak waar ze gebruik van maken en vind je dus echt o-ve-ral keutels, niet erg hygienisch om het maar even netjes uit te drukken.
Omdat we echte dierenliefhebbers waren ( en echt zo erg stads waren) , zijn we een paar dagen bezig geweest om de muis te vangen (levend natuurlijk, want dierenliefhebbers) en we hebben hem daarna vrijgelaten in de natuur ( nu niet te hard lachen, maar de natuur was het lege veld aan de andere kant van het hek in onze tuin).
Die muis was inmiddels aan ons gehecht geraakt (want we waren echte dierenvrienden) en was sneller weer terug in ons huis dan dat wij terug gelopen waren. Tsja, en dan komt er een tijd waarin je de harde realiteit onder ogen moet zien. Toen hij na vriendelijk vragen nog niet weg ging, was het over met die vriendelijkheid. Keutels in mijn voorraadkast, tussen het speelgoed van de kinderen. Genoeg is genoeg! Het was de muis eruit of de muis dood!
Toen heb ik een paar mooie muizenvallen gekocht (want als je moet gaan, doe het dan maar in stijl) en binnen een paar dagen waren we van alle muizen af. Want het nieuws dat er een paar enorme sukkels woonden in Chester Street in Otautau was natuurlijk als een lopend vuurtje door het muizenwereldje gegaan.
En nu, zo',n 7 jaar later , hadden we weer een ongeplande en zeer niet-welkome gast. En terwijl mijn man, de dierenliefhebber in de weer ging met een vergiet, stokje, touwtje en camera om de muis levend te vangen, was ik al een stuk sneller er klaar mee: hij ging eraan!
Gelukkig had ik nog zo'n stijlvolle val en die zette ik op de plek, waar Fons de muis vandaan had zien komen. Dat ik dat had gedaan was alleen nog niet zo helder binnengekomen bij hem.
Dus terwijl hij nog druk was met het perfectioneren van zijn hi-tec val, stond bij mij alles al klaar om geen gevangenen te nemen. Geen genade!
En toen maakte de muis de fatale keus om voor de pindakaas te gaan, in plaats van een hoofdrol in een film gemaakt door de webcam/bewakingscamera van mijn man.....
En de muis is niet meer, net als de keutels!
Tot mijn grote schrik zag ik een paar dagen later weer een muis zitten in de kast. Ik heb er snel een foto van gemaakt voor jullie:
 |
| Toch bliven het wel snoepies he, die muizen.... |
 |
| Geen genade! (dat is trouwens een echte muizeval) |
 |
| Mijn vriendin had nog wel een huurmoordenaar in de aanbieding.....werkt snel en geruisloos, zonder sporen achter te laten. |
Geen opmerkingen:
Een reactie posten