Opnieuw beginnen is iets wat veel voorkomt in ons leven. Nieuwe baan, verhuizen, nieuw kindje erbij, weer verhuizen, gewoon, dat soort dingen.
En vandaag heb ik besloten, dat ik ook weer iets opnieuw ga leren en oefenen. Dat beginnen is niet een van mijn favoriete onderdelen in mijn leven. Je begint bij het absolute nulpunt. Je kent nog niemand, je hebt nog geen doel bereikt en in mijn geval wordt het weken afzien.
Sinds mijn training voor de halve marathon heb ik last van mijn knie. En ondanks alle dingen die ik wel en niet heb gedaan en/of gelaten, heb ik er nog steeds last van. Dus heb ik besloten, om de halve marathon in mei in Blenheim maar niet als doel neer te zetten. En dat is frustrerend, want dat was nou net de reden waarom ik mij wekelijks laat afbeulen door Zoe.
Maar aan de andere kant geeft het ook rust. Want de druk om te moeten gaan trainen en iedere keer weer last te hebben daarna, waardoor ik meer gefrustreerd raak, valt nu ook weg.
Maar wat dan? In mijn hoofd kan ik nog steeds makkelijk 16 kilometer hardlopen, maar de laatste keer dat ik een rondje probeerde te rennen was ik na 5 kilometer echt compleet uitgeteld. Ik weet dus, dat die conditie een idee is en geen waarheid. En als ik weer zou gaan rennen, zou ik ook weer van voren af aan moeten beginnen. Maar nogmaals, in mijn hoofd heb ik dat met een week of twee weer helemaal onder de knie en kan ik weer rennen als nooit tevoren!
Maar nu ga ik dus even niet meer rennen. Wat dan wel? Schaatsen? Skien? Vind ik leuk en kan ik al een beetje, dus dat start lekker op.
Vanmorgen heb ik de knoop doorgehakt: ik ga moutainbiken! Ik kan een fiets lenen van een kennis en ik koop wel ergens een helm (verplicht). Ik wed, dat ik er aanleg voor heb en met een paar weken 21 kilometer met gemak hier in de heuvels kan fietsen. Heerlijk genieten van de wind, de zon en de prtachtige omgeving.
En toen ging ik naar de sportschool, waar Zoe me 5 minuten op een heuvelprogramma op de hometrainer zette......
Weet je, dat hele fietsen is misschien toch niets voor mij weet je. Dan krijg je zulke lelijke dikke benen en van die nare gespierde kuiten.
Ik zal eens kijken, of het zwembad ene beetje diepte heeft. Wie weet kan ik dan het synchroonzwemmen weer eens oppaken. Ik weet , dat het 13 jaar geleden is dat ik daar wat aan gedaan heb. maar ik wed, dat ik daar talent voor heb. Ik kan vast na een paar keer trainen gewoon weer mijn benen in spagaat leggen en de meest fantastische lifts in het water maken! Ik bedoel, hoe moeilijk kan het zijn......
En anders hou ik het maar bij denksport. Pas nog gedaan en ik werd er helemaal niet moe van!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten