Soms krijgen we een pakketje uit NL. En van die sommige keren is het dan weer vaak van dezelfde afzender. En iedere keer is het dan weer feest. Maar van de week kreeg ik een pekketje van een paar dierbare vriendinnen.
Het leek wel sinterklaas! Alles werd met enthousiasme uitgepakt, bekeken en en uitgeprobeerd. Man, kinderen en ik zijn enorm verwend. Boekjes, knutselspullen, een heuse cd van Willy Alberti, een boekje met spreuken over het weer , lekkere kruiden, satehsaus en nog veel meer.
Er zat ook een kaartje bij van de afdeling Verloskunde van het MCA waar ik vroeger gewerkt heb en wat ik nog steeds als "mijn" ziekenhuis zie. Met een paar lieve krabbels van oud-collega's.
Een daarvan zei dat ze hoopte, dat ik geen heimwee zou krijgen van het pakket.
Tsja, en dat was nou net niet het geval. Want door al die leuke en lieve dingen kwam het nou net even naar boven.
Maar dit is ergens, op een vreemde en pijnlijk manier, toch wel een fijn gevoel van heimwee. Gewoon, omdat je beseft, dat de vriendschap die ik koester aan deze kant van de wereld, ook aan de andere kant er gewoon nog is.
Het enige wat ik nu nog wil doen, is op zoek gaan naar een gepaste cd vol leuke, originele NZ muziek die uit hetzelfde jaar komt als de originele cd van Willy Alberti. Weer iets om te doen als ik me weer eens verveel!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten