Schoolspullen (Marja)

In NL krijgt iedere leerling alles. Potloden, pennen, gummen, lineaal, schriften; voor al die dingen zorgt de school. HIer is dat anders. Aan het begin van het schooljaar koop je een pakket waar alles inzit: van 10 schriften in verschillende maten (die ook nog even gekaft moeten worden) tot allemaal dingen waarmee je kunt schrijven: marker, gum, potlood, een permanente zwarte stift, een white board marker, kleurpotloden, puntenslijper, zwarte pen, rode pen, groene pen (dus geen blauwe, die is voor de juf), lineaal, noem het maar op. En als je als leerling dat kwijt maakt (of een klasgenoot test even ho buigbaar een buigbare lineaal is), dan moet je zelf opnieuw nieuwe spullen kopen. En wij zijn erachter gekomen, dat niet alle scholen dezelfde schriften gebruiken. Dus hier zijn er andere formaten schriften nodig. Bovendien hebben mijn kinderen niet al hun pennen meegenomen uit Blenheim. Vandaag ben ik naar Invercargill gereden om "even" reserve schoolspullen in te slaan. Na drie keer checken of ik alles had  ( en voor de zekerheid van alles maar 3 mee te nemen), kwam ik aan het eind van de middag weer thuis.

En toen zei E. tegen me: heeee, zo'n klein schriftje moet ik ook nog hebben voor mijn woordenlijsten... Heb je die niet meegenomen?
En toen he..... toen heb ik even een paar dingen door mijn hoofd laten gaan, die ik niet op zal schrijven. Maar soms was het leven in NL wel makkelijker, met een Hema in het dorp (en die mis ik dus echt he, een Hema!), waar ze sokken verkopen die niet na drie keer wassen stuk zijn. Waar ze ondergoed hebben dat je gewoon in de droger kunt stoppen zonder dat het als babyspul eruitkomt. Waar ze leuke kadootjes hebben voor niet al te veel geld. Waar ze leuke boeken hebben voor de kinderen, goede stiften om mee te kleuren, kleurboeken die niet op gerecycled papier zijn gedrukt. En waar ze van die superhandige stapeldozen hebben, die je heel makeklijk kunt stapelen.
En waar ze in de winter leuke wanten verkopen. Mensen in NL, geniet van de Hema. Want als hij er niet is, dan weet een vrouw pas wat ze mist..... echt hema.... Tsja. Ik mis eigenlijk alleen maar de Hema! Er si ooit een boek geschreven over mensen die naar het buitenland gingen. Die had dit als titel. En geloof me, die is erg passend!