Tapanui heeft een gym waar ik tegenwoordig zeker twee keer in de week te vinden ben. Als je het lidmaatschap aan het begin van de maand betaalt, krijg je de code van het sleutelkastje. Met de sleutel kun je de deur openen en heb je een maand lang onbeperkt entree tot een zeer kiwi-achtige gym. Maar alle apparaten doen het en dat is het belangrijkste.
Nu ben ik niet iemand die graag in een drukke gym laat zien dat mijn conditie echt te wensen overlaat, net als mijn spierkracht en coordinatie. Dus toog ik met mijn kinderen (want vakantie) al vroeg in de ochtend naar de gym, in de hoop niemand tegen te komen. Maar er was al een andere moeder met twee kinderen op hetzelfde idee gekomen (ook met kinderen, want vakantie). En terwijl die moeder en ik onze oefeningen deden, kwam er een derde moeder binnen met haar kinderen. Inmiddels ben ik gewend aan het geluid van kinderen om mij heen en kan ik het geluid wat ze maken redelijk in mijn "ik-ben-oost-indisch-doof"-doosje doen. Geluid wordt dan weggefilterd en ik reageer alleen op geschreeuw en gehuil. En met mij deden de andere moeders dat. Dan moet je ook niet om je heen gaan zitten kijken of ze op de lopende band lopen, de spinfietsen uitproberen of letten op het geluid van stuiterende mega ballen, waar normaal gesproken oefeningen mee gedaan worden. En dat idee hadden de andere moeders ook. Dus wij liepen tussen de kinderen door, pakten hier en daar een bal af, duwden een kind van een apparaat in de hoop, dat we onze eigen oefeningen gedaan kregen.
Eigenlijk liep alles wel als een zonnetje. Voor zover dat kan dan, als je ieder 3 minuten gestoord wordt door een kind die iets wil, roept of vraagt.
En toen..... toen kwam er een jonge man binnen. Jaar of 20, sportief gebouwd. En hij keek voor afgrijzen de gym rond. Even verplaatste ik me in zijn plaats en kon me voorstellen dat hij even schrok: drie zwetende moeders met iets te krappe kleren aan ( geldt natuuuuurlijk niet voor mij...) op en aan apparaten (helaas geen strakke 20-ers dus) en een stuk of 8 kinderen die zich helemaal aan het uitleven waren op de rest van de machines.
Maar hij herpakte zich netjes. In een razend tempo werden er een koptelefoon, een telefoon met draagband voor je arm en een handddoek uit zijn tas gehaald. Blik ging op oneindig terwijl hij het springtouw pakte en begon met zijn warming up.
Gelukkig was ik al bijna klaar, want terwijl hij even later zijn kuiten trainde met in een hand een gewicht die ik met twee handen amper van de grond kreeg, voelde ik me toch ineens wel tien jaar ouder.
Met medegenoten alleen in de gym ging dat nog wel, maar dit was even een confrontatie met mijn eigen ik die ik niet wilde. Dus snel raapte ik mijn spullen bij elkaar, trok een kind van de roeimachine af en greep de bal van een ander en we gingen op een drafje naar huis. Ik had ineens enorme trek gekregen in een grote reep chocolade.
Maar thuis gekomen vermande ik me en ben heel netjes aan een yoghurt met muesli gegaan.
Misschien is zaterdagavond naar de gym gaan toch een beter idee.... Of een zwart shirt kopen en dragen in plaats van mijn fel oranje shirtje...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten