Working bee (Marja)

Zaterdagochtend half 9. Na twee weken vakantie, waarin de kinderen DUS vroeg wakker waren  ( volgens mij is dat een wetmatigheid waar niet aan te tornen valt), lagen we nog even heerlijk na te soezen in on sbed. Fons wierp een blik op de telefoon, waarna hij als een bijgestoken het bed uitsprong, zijn kleren aandeed en de kamer uitrende. Ik was nog niet helemaal wakker (en zoveel knoflook had ik  de avond ervoor nou ook weer niet gegeten) en vroeg me af wat er aan de hand kon zijn.

Wat bleek: Fons had een sms gekregen van iemand van de medical trust. Hij neemt de zaken voor het huis waar en had besloten, dat de tuin wel een goeie opknapbeurt kon gebruiken. Dus waren er een groep mensen opgetrommeld die onze tuin eens onder handen zou nemen; een zogeheten working bee.
 Hij was alleen een beetje vergeten  om dat aan ons te melden. Dus terwijl Fons de mensen ging begroeten (want die stonden dus al bij ons in de tuin), deden onze kinderen snel kleren en laarsen aan en gingen meehelpen. Heel het huishouden op zijn kop dus. Geen ontbijt, niet even rustig opstarten. Want ik begin het hier een beetje te snappen en stond dus ook al voor het ontbijt in de keuken om de morning tea voor te bereiden voor een man of 6 ( en dan nog ons gezin erbij dat geen ontbijt had gehad).

Ze kwamen niet alleen met harken, snoeischaren en schoffels, maar ook met een graafmachine. Met behulp van apparaat en ene slijptol werd de groentekas, die zwaar beschadigd was in een storm, vakkundig uit elkaar gehaald.
Leuk, maar nu was er wel een enorm groot gat in het hek ontstaan. En hoewel ik weet dat privacy een illusie is hier, geloof ik daar wel in. Maar een kiwi-oplossing is snel gevonden: je haalt gewoon ergens anders een stuk hek vandaan en zet dat ertussen.

Maar ergens halverwege het plan ( resten beton weghalen, gras zaaien en zo), begon het te regenen. Alle spullen werden rap ingepakt en ik heb de mensen nog even uitgezwaaid, terwijl de laatste kruiwagen de trailer opgeladen werd.

En nu zit ik met een gat in het hek aan de ene kant en aan de andere kant. Ik heb geen idee wanneer er iemand wat komt doen en hoelang dat gaat duren. Ik heb voor de zekerheid maar extra pepernoten, chocoladekoekjes en lange vingers gemaakt, want je weet het maar nooit hier. En iedere middag tuur ik even door het raam van de speelkamer om te zien, of ik al met een dienblad naar buiten moet snellen en een kopje gumboot-thee moet aanbieden (hele gore, supersterke thee met een scheut melk erin om  het drinkbaar te maken. En nee, dat is geen verworven smaak!) aan de harde werkers.

En dan zijn ze nog niet eens binnen in het huis aan het werk! Ik denk, dat ik maar een paar extra vershouddozen moet aanschaffen om mijn voorraden aan te vullen. Dan ben ik overal op voorbereid!

... ik dnek niet, dat ze daar een nieuwe kas neerzetten. helaas, want ik had wel zin in  tomaten van de zomer!

Hekje schuiven......