Ik vertelde haar, dat netball niet bestaat in NL en dat ik dus eigenlijk niet echt goed op de hoogte was van alle regels. Dat gaf niet, want ze hadden mensen nodig om het team compleet te maken. Bovendien was het een sociale competitie, dus niks geen heftige competitie. Op mijn opmerking, dat ik nog nooit had gespeeld werd vriendelijk gelachen en ze vertelde me, dat ik op het veld alles wel zou leren.
En omdat nee zeggen mijn aller-allersterkste kant is en het me ergens stiekem ook wel leuk leek om aan zoiets mee te doen, zit ik nu officieel in de competitie! We trainen niet, we spelen alleen iedere vrijdag ene wedstrijd.
Vorige week waren de grading games: veel potjes tegen elkaar om te zien wie er beter en wie er minder goed waren. Want social netball is wel leuk, maar iedere week de pan ingehakt worden is natuurlijk niet goed voor het moraal.
 |
| Helder, toch? |
Afgelopen vrijdag was het eerste potje. En waar ik tijdens de grading games wing attack was (WA) en ontzettend moest opletten waar in het veld ik mezelf mocht begeven, was ik nu goal keep (GK). ik mocht dus in de ring en tot de eerste lijn komen. Dat was op zich niet erg moelijk. Wat lastiger was, is dat mijn tegenspeelster (de goal shoot (GS)) een dame was die iedere zaterdag competitie speelt op een vrij hoog niveau. En tijdens het spel werd me al duidelijk, dat er vele mensen al jaren netball spelen of gespeeld hebben (volgens mij zit dat hele netball in hun genen hier). Die mensen hebben het spel door en rennen op het juiste moment naar de bal die door een teamspeler ergens op het veld gericht is. Dat zijn van die spelers, die rennen en met een sierlijke sprong de bal uit de lucht plukken en hem dan feilloos doorspelen naar een lege plek op het veld, waar net weer een andere teamgenoot op af kwam rennen.
Dat ben ik dus niet.
Ik kan rennen, ik kan springen, en kan ook wel eens een bal vangen als hij mijn kant toevallig op komt. Maar ondanks alle cliches over het multitasken van vrouwen, eindigt een combinatie van een van de drie onherroepelijk in een valpartij voor mij.
We hebben gisteren verloren. Dat denk ik althans, want niemand heeft de score bijgehouden. Wij hebben gescoord, de anderen ook en we denken, dat zij meer hebben gescoord. Er zijn wel scheidsrechters, maar niemand heeft ze gevraagd v=wat de score was. Het ging ten slotte om het spel.
Maar ergens heb ik het idee, dat wij laatste gaan worden in deze competitie dit jaar. Noem het een voorgevoel. Soms heb je dat wel eens. Dan hangt er gewoon geen winnaarsaura om je heen, Het kan ook te maken hebben met de naam van het team trouwens. Want waar anderen met zeer positief gestemde namen komen ( village idiots, shaggy dogs, tall timbers en ring-inns om maar een paar te noemen), gaan wij de competitie in met de naam de biggest loser. Tsja, dan vraag je er wel een beetje om natuurlijk...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten