Taaitaai, deel 1 van... (Marja)

Afgelopen week had ik trek in taai taai. Nu weet ik, dat dat niet te krijgen is hier in de buurt en in NL pas weer over een tijdje. Dat is voor mij geen probleem, want internet en ik zijn goeie vriendjes en dara kun je van alles vinden. Niet wetende, dat ik hier hiermee Een Project ( let even op de hoofdletters) op mijn hals haalde, dook ik het net op en had al snel een makkelijk recept te pakken.

Niet veel later rook het hele huis ( voordeel van slechte isolatie) heerlijk naar  pepernoten (want in dit recept zaten koekkruiden).
Ook het resultaat rook heerlijk en zag er zeer smakelijk uit. Helaas brak ik mijn kiezen bijna bij het eten ervan.

poging 1: veel te hard

Ik herinnerde me, dat ze in de supermarkt in NL ook Amsterdamse korstjes verkopen. Dat is een soort taaitaai, maar dan in de vorm van korstjes. Ook heel lekker en het recept was niet moeilijk te vinden. Het was een origineel recept met wat achtergrond informatie erbij.
Gelukkig had ik nog genoeg spullen in huis om het een gooi te geven.
Halverwege het recept was ik er niet echt van overtuigd, dat dit een succes zou gaan worden. Maar omdat ik wel vaker halverwege twijfels heb gehad en er vaak toch iets lekkers uit de oven kwam, besloot ik het recept verder te volgen:

poging 2: lijkt op iets wat mijn lichaam verlaat als ik ziek ben, niet op lekker taaitaaideeg...

Volgens het recept moest het ene nacht rusten en daarna moest ik er balletjes van draaien. Waar ik mee eindigde, was een blubbergel waar je niets anders mee kon dan in de vuilnisbak kieperen.

Even voor het verhaal: dit is het recept:

Tot op vandaag snap ik niet, waarom ik niet gewoon op zoek ban gegaan naar een ander taai taai recept. Dat had me heel veel frustratie, slapeloze nachten en nog veel meer bloem bespaard. Maar goed, ik deed dat dus niet ( misschien omdat ik gewoon niet kon uitstaan dat het me niet lukte).

Ik volgde het recept opnieuw, zeer nauwkeurig alle stappen volgend.  Maar omdat ik had gelezen dat iemand er extra bloem doorheen had gedaan om het minder plakkerig te maken, besloot ik dat ook te doen.Toen gebeurde er dit:

poging 3: ....hm.....

met heel veel extra bloem.....

......dat ziet er niet uit als een Amsterdams korstje. Die zien er namelijk zo uit:

Zoek de 10 verschillen .....

Er was wel iets, wat ik anders  gedaan had dan in het recept vermeld stond. In plaats van roggebloem had ik roggemeel gebruikt. Dat is niet gezeefd en dus grover van structuur. Met een volle zak roggebloem uit Gore  ben ik opnieuw de strijd met het recept aangegaan. En wederom heb ik preceies het recept gevolgd.
Dit gebeurde er vervolgens:

Poging 4: ziet er al beter uit, toch?

 

 

..... veelbelovend, heerlijk ruikend....

...Mar dan toch weer helemaal niet....

 We leven inmiddels al anderhave week verder in dit proces, omdat dat stomme deeg minimaal 12 uur moet rusten (staat niet in het recept, maar enkele uren vertaalt zich in mijn hoofd erg makkelijk naar 12 uur.)
 En bij iedere poging rook het huis heerlijk naar de kruiden, een geur vol beloftes die weer niet waargemaakt konden worden. Ik was even taaitaai-bak-moe en besloot een ontbijtkoek te proberen.

Hij was heerlijk! Deze smaakt meer naar honingkoek dan naar ontbijtkoek, maar erg lekker. Ik kon het nog steeds! Maar waarom lukte die *&##@$ korstjes niet? Want deze koek heeft bijna de structuur van .... juist, taaitaai.

Zucht.