Toen we hadden besloten om weer naar NZ te gaan, hebben we avonden zitten rekenen. Omdat we wisten dat Fons hier minder zou verdienen, het huis in NL nog niet verkocht was en we in NZ ook graag dingen wilden doen.
Hoewel een aantal dingen nog niet helemaal duidelijk waren, kwamen we tot de conclusie dat het moest gaan lukken allemaal. Helaas blijkt dat niet helemaal uit te komen. Fons moet de hoogste schaal belasting betalen; 33%. Dat wisten we. Maar dat er nog 15% GST (BTW) af zou gaan en 3% ACC belasting, wisten we niet. Dat is dus bij elkaar 51% wat van het salaris afgaat.... Tel daarbij op nog wat verzekeringen hier en daar en het feit dat ziekte en vakantie niet worden doorbetaald..... en toen zaten we ineens toch erg krap!
Gelukkig hebben we huurders in ons huis in NL, maar dat dekt de kosten niet.
En nu?
Nu heb ik het gevoel, dat ik in een enorme snoepwinkel sta, maar mijn zakgeld is afgenomen. Ik kan kijken naar de sounds, vanaf de heuvels kan ik Wellington zien liggen, ik kan op de wijngaarden de mooie reastaurants zien liggen.... maar we hebben niet zoveel geldom al die leuke dingen te gaan doen. Kijken, kijken , niet kopen zeg maar. Fons werkt inmiddels een extra dag in de week en wat extra diensten. En hoewel het werk een stuk ontspannener is en hij thuis komt lunchen, was dit niet Het Plan. We zouden heerlijk gaan wonen en tripjes gaan maken. Fons zou 4 dagen gaan werken en we zouden op vakantie hier NZ gaan ontdekken.
In Otautau hielden we de vorige keer geld over; waar zijn we de mist ingegaan? Fons heeft gesproken met iemand van de medical trust in Otautau en kwam erachter, dat het salaris gewoon twee keer zo hoog ligt daar. Ah, dat verklaart een hoop. En oh ja, er was nog een baan voor hem. Wel even binnen een week beslissen, want ze waren nog bezig met iemand anders die voor een jaar wil komen werken.
Maar dat houdt in, dat we weer zouden moeten gaan verhuizen. De kinderen gaan hier in Blenheim met plezier naar school, ik ben zo in het centrum van het dorp, waar de sushi goedkoop is, er veel winkeltjes zijn om te struinen, er is een kindy, middelbare scholen. En dat is er allemaal niet in Otautau. Maar wel weer de mogelijkheid, om op vakantie te gaan, uitjes te plannen, eventueel een buffer op te bouwen zodat we het kunnen uitzingen als er geen huurders zijn, geld voor een onverwachte vlucht naar NL mocht dat nodig zijn.
Het voelt nu een beetje, alsof het winnende lotto ticket voor mijn neus gehouden wordt. Je wint de hoofdprijs (100% garantie), maar dat moet je hele gezin weer weg, de net opgedane contacten gaan weer verloren en jullie moeten weer opnieuw zien te aarden. Maar wel weer dicht bij Queenstown, Wanaka, Fiordland, vanaf t vliegveld in Invercargill kunnen we overal heen en hebben dan het geld er ook voor. Maar hier in Blenheim is het weer beter, de gemeenschap is een stuk groter en we zijn al een beetje gehecht geraakt aan de mensen hier.
Dus wat gaan we doen? Wil ik in de snoepwinkel blijven, kijken naar alles maar niet kunnen meedoen of gaan we ver weg van de snoepwinkel, maar naar een ander klein winkeltje waar iedereeen elkaar kent en kan ik dan met mijn zakje geld af en toe een paar dagen snuiven van die leuke snoepwinkel en nog mooiere snoepjes kiezen?
Ik weet het niet..... tips iemand???
Geen opmerkingen:
Een reactie posten