En wat wil nu het toeval: ze verkopen hier in NZ gewoon ook okey dokey appels!
Als hier in NZ iets niet goed gaat, zeggen de mensen hier geen ojeetje of zo, maar whoopsie, of oopsiedaisy (geen idee of je dat zo spelt, maar je weet nu in ieder geval ongeveer hoe je het uitspreekt hoop ik).
Nu moet ik zeggen, dat ik er inmiddels wel aan gewend ben, maar in het begin klonk het best wel raar, om zo'n grote rugbyspeler dat tegen zijn kind te horen zeggen met zo'n zware stem....
In NL noemde ik jongetjes nog wel eens man (ben je zo verdrietig, man? kom maar hier...) Hier hebben ze het over buddy. What's up, buddy?
Deze woorden zijn nog niet helemaal ingeburgerd bij me, dus ik laat het maar even. Maar een alternatief heb ik ook niet, dus dan ben ik driftig aan het zoeken naar een geschikt woord als een vriendje een glas uit zijn handen laat vallen.....
Misschien moet ik het gewoon iedere avond even voor de speiegel oefenen, zodat het me niet zo gek meer in de oren klinkt. Ik bedoel, als een rugby-figuur het heel natuurlijk over zijn lippen krijgt, dan kan ik als allochtoonse vrouw daar toch ook mee wegkomen, toch?
Whoopsie......
Dat wordt flink aan de bak vrees ik......
Geen opmerkingen:
Een reactie posten