Keurslijf ( Fons )

Na vijf jaar onregelmatig gewerkt te hebben is het dan toch zover, ik zit in het keurslijf. Vijf dagen in de week werken en een weekend vrij en dan weer vijf dagen en een weekend....en weer...

Het stomme is, toen ik in Nederland was heb ik naar dit keurslijf verlangd. We hadden samen besloten dat de onregelmatigheid wel goed was, zodat ik ook door de weeks en overdag vaak thuis kon zijn, met Marja, op school, de kinderen wegbrengen en halen. Maar de weekenden was ik vaak weg en de nachtdiensten breken je na een tijdje ook op.

De kinderen gaan zo'n beetje allemaal naar school en het leek me fijner om dan thuis te zijn in de weekenden. Maar nu het zover is, wil eigenlijk meteen zeuren over hoe onhandig het is. Want ik ben niet even alleen meer met Marja, hardlopen moet gepland worden ( of ik ben alsnog weg tijdens de weekenden ), ik kan niet even de stad in ( want die is dicht als ik vrij ben ) en als het dan eenmaal weekend is, dan moet de vuilnis weggebracht naar de rubbishstation, moet het grasgemaaid, het onkruid gesprayed en de kinderen vermaakt.....en dan is het weer maandag.

Ok ok, het scheelt, ik had er al over nagedacht en ik wist dat het gras groener was aan de andere kant en dat blijft dus ook zo, dus heb ik besloten me te focussen op de wat minder grote nadelen van dit Nieuw Zeelandse keurslijf:

-Ik mag de wekker door de week op 7:15 zetten ipv 6:35 (dat is psychologisch een grote stap vooruit)
-We hebben een zwembad
-Ik start werk om 8:30 en zie mijn eerste patient om 9:00 ( ipv de eerste om 8 uur )
-Ik zie maximaal vier ( ipv 6 ) patienten per uur en heb er op het drukste moment nog maar 17 op     een  dag gezien ( in Nederland ook wel eens 30 of tijdens een dienst 60 )
-Ik lunch lekker thuis, een uurtje.
-geen nachtdiensten meer ( er komen nog wel weekenddiensten en avonddiensten, maar slechts af en toe )
-Ik mag op een grasmaai auto rijden.... Yippeekayeee
-Had ik al gezegd dat we een zwembad hebben... :).

Dit keurslijf bevalt me nog wel even, morgen weer grasmaaien.

ps. En om mijn keurslijf te onderstrepen hebben we dus HET Nederlandse boegbeeld van de huisartsenarij aangeschaft, de Volvo v70. In Nederland had ik me teveel eenheidsworst gevoeld, maar hier rijdt hij amper en was dit het het excuus voor mij om er ook lekker in rond te rijden.