Het begin van de vakantie betekent dus einde van het schooljaar. Dat was weer even anders dan gewend. Op de laatste dag van school krijgen de kinderen hun rapport mee. Die dag zijn ze ook kennis gaan maken in hun klas van volgend jaar en de leerkracht van volgend schooljaar. Er is geen 10 minuten gesprek meer; die zijn in term 1 en begin term 3. De kinderen worden wel getoetst, maar ze gaan toch allemaal over, dus het is alleen voor de leraren handig. Zo weten ze waar de kinderen volgend jaar instromen en op welke gebieden ze extra aandacht nodig hebben. Voor het eerst hebben onze kinderen een rapport die anders is dan gewend. In NL deden ze het erg aardig en zaten ze boven het gemiddelde. Hier scoren ze op sommige gebieden onder de NZ standaarden, maar op sommige gebieden scoren ze al gemiddeld of zelfs erboven!
In de rapporten hebben de leerkrachten een stukje over de kinderen geschreven. We kunnen zien, dat ze zich hier net zo gedragen als in NL; iets wat me erg blij maakt! Kennelijk voelen ze zich zo thuis, dat ze zichzelf kunnen zijn in de klas. En gezien het feit dat ze allemaal een half jaar hebben overgeslagen, doen ze het erg aardig.
In NL kregen we een week voor de vakantie een lijst mee met waar wie geplaatst was, bij welke leerkracht en met welke vriendjes. Daar was altijd een heel gedoe over en er gingen regelmatig ouders naar de directie om te vragen of een andere klas mogelijk was.
Dat is hier allemaal niet aan de orde. De klassen worden bewust ieder jaar gehusseld, zodat kinderen veel nieuwe vriendschappen op kunnen doen. In een brief van school stond, dat de directie bewust is van het feit, dat sommige kinderen het moeilijk kunnen hebben hiermee. Maar er werd aan de ouders gevraagd, om een positieve houding te hebben hierover, omdat dat ook weer afgeeft op de kinderen.
Misschien dat de kiwi's daarom zulke wereldreizigers zijn en makkelijk verhuizen , ook in eigen land. Als je van jongs af aan al meekrijgt dat je overal mogelijkheden hebt om nieuwe mensen te ontmoeten, nieuwe vriendschappen te sluiten en je overal thuis te voelen, ga je misschien wel makkelijker op avontuur en kun je makkelijker dingen loslaten. Of zou je juist moeilijker ergens aarden en honkvast zijn? En zou er iets van onrust zijn bij de kiwi's, omdat ze zo zijn opgevoed; niets is voor altijd....
Of zijn wij in NL misschien te gehecht aan iets wat we als onze veiligheid beschouwen?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten