Toen ik de oudste wegbracht de eerste dag naar school, liep ik terug met een enorme brok in mijn keel (oke, ik huilde, maar dat klinkt gewoon te erg...).
Bij nummer twee had ik het ook wel, maar minder. En tegen de tijd dat nummer drie 4 jaar oud werd, was ik alleen maar erg trots, niks brok of verdriet ....
En nu dus op kamp.....
Vanmorgen heeft Fons de oudste weggebracht naar Picton. We hadden aangeboden om te rijden , zodat er geen bus ingehuurd hoefde te worden om alle kinderen naar de veerboot te brengen om naar Wellington te gaan.
Helaas had er een maatschappij gedreigd om te gaan staken, waardoor school uit was geweken naar een andere veerbootmaatschappij. Alleen vertrok deze boot een pietsie eerder. Dus in plaats van 9 uur weg van school, werd ons gevraagd, of we om 6 uur (!!!!) wilden verzamelen in de klassen.
Fons was om 7.20 weer thuis.... en voelde zich net zo geamputeerd als ik! Hetzelfde gevoel van 5,5 jaar geleden overviel me weer.... Wat wordt ze groot en wat is ze nog maar klein! Nu is ze 9,5 jaar oud en dan helemaal weg van huis voor 4 lange nachten. Ik ben heel blij voor haar en weet, dat ze het fantastisch gaat hebben en he-le-maal stuk aankomt in Picton vrijdag om 17.00 uur. Maar toch...auw...
En toen ik met maar drie kinderen naar school liep, voelde het leeg....te rustig... Haar zus heeft het er nu ook zwaar mee. Die besefte zich pas dit weekend, dat ze haar grote zus een hele week moest missen... ik denk, dat we de komende dagen wel recht hebben op extra zielige chocolade.
Die hebben we hier in het leven geroepen. Als je echt, echt heel zielig bent, heb je recht op speciale chocolade. Maar dat is een verhaal voor een andere keer.
Nu moeten we dus nog 5 dagen en vier nachten wachten voordat ze er weer is. En dan denk ik, dat het geen 2 uurtjes duurt, voordat we denken, dat een kind minder ook erg rustig was! De oudste komt stuk terug, voor de anderen is het het eind van de week en zijn ook moe....ruzie om de hoek....hmmm... ik denk dat ik nu al recht heb op een voorschot van mijn zielige chocolade, want wie kan dit straks weer oplossen...en Fons moet het weekend werken, dat is voor hem zielig, maar voor mij ook! Ik denk, dat ik een extra ritje moet maken voor de chocolade....ik voel me zieliger met de minuut.... Want over een paar jaar gaan ze op kamers....enzo...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten