Border Security (Marja)

Eens in de zoveel tijd stuur ik eens wat post richting Nederland. En dan maar hopen dat het aankomt, want soms raakt er wel eens wat zoek of bewaart een postbode het gezellig onder zijn huis. Zo zitten wij nog steeds te wachten op een pakketje met paaseieren erin (nu is het al pasen geweest, maar toch he). En een brief is niet hetzelfde als een pakketje (althans, dat dacht ik tot voor kort ), maar als je iets opstuurt, heb je toch ergens wel de intentie, dat de ander het gestuurde zal ontvangen.

Van de week stond ik in het postkantoor. Ik had in een aantal enveloppen een paar tekeningen, knutsels, kranten en prullaria gedaan. De dame die me hielp vertelde me, dat als er andere dingen dan documenten in de enveloppen zaten, het als een pakketje de wereld over zou gaan en dat zou me extra geld gaan kosten. Had ik met zoveel moeite die dingen erin gekregen!

Maar goed, de "pakketjes " hebben een vast bedrag vanaf 200 gram tot een kilo geloof ik. Ook als de envelop in totaal minder dan 200 gram weegt. En dat was bij mij het geval, want ik had bedacht, dat ik een paar lichte snuisterijtjes in een envelop zou sturen als aardigheidje. Maar als pakketje  werd de aardigheid ineens wel eentje met een behoorlijk prijskaartje eraan....

En als het een pakketje is, moet je opschrijven, wat er precies inzit. Ook als het een kadootje is. Dus dan schrijf je op, dat je een boek, een pen, en wat snoep kado geeft. Leuk voor het idee van verrassing zeg maar. Hoewel, het is natuurlijk wel in het Engels, dus je weet maar nooit wat de ontvanger er van meekrijgt, nietwaar. En als ik dan ook nog heel onduidelijk schrijf, kan het alleen maar meer een verrassing zijn, toch?

En net toen ik had afgerekend zei de mevrouw , half in een geintje: er zitten toch geen magneten in he? Eeh, pardon? Want dat zijn nou net de leuke dingetje om in zo'n plat, wit, envelopvormig pakketje te doen. Maar wat blijkt: die mag je helemaal niet per post versturen! Ik kreeg een bestraffende blik van de mevrouw, zo over haar  bril heen (ik zweer het je, ik voelde me helemaal in Border Secrurity en begon me al helemaal acuut verdacht te gedragen...) De envelop/pakket waar de items inzaten werd opengemaakt en de koelkastmagneet mocht ik weer mee naar huis nemen. Je mag die dingen wel in je koffer meenemen of per boot naar NL sturen (wij hebben een doos van die ellende meegenomen naar NL de vorige keer), maar per gewone post kan dat niet. Ik kreeg meteen een folder mee van de postmevrouw met daarin een lijst van de zo gevreesde "prohibited items" waar ik ze op Border Security mee hoor dwepen. En ja hoor, tussen de drugs, batterijen, insecticide, speelgoed waar batterijen inzitten en horloges, stond inderdaad magneetjes. Mag niet. Ab-so-luut verboden om met de post te sturen.

Als je het zo ziet, zie ik er ook wle het potentiele gevaar van in; niets is wat het lijkt!

Ah.
Nu had ik dat lijstje pas van de week  onder ogen gekregen . En er zijn al verschillende dingen naar NL gegaan met daarin die leuke dingetjes. Dus als je een totaal beschadigd pakketjes heb gekregen zonder magneetjes, dan heeft de douane ze eruit gehaald. Of als je een lege envelop/pakket hebt gekregen van ons..... je snapt hem al. Maar dan vraag ik me toch af, of iedereen zijn post van ons heeft gehad. Want ik heb wel meer dingen opgestuurd met een leukigheidje erin, maar ik heb dat ook vrolijk als brief gefranceerd, terwijl het  dus stiekem een pakketje is. Een klein, maar erg Nederlands deel van mij voelt toch een stukje burgerlijke ongehoorzaamheid opkomen. Ik kan het ook gewoon gokken. Maar onze naam komt hier bijzonder weinig voor (zeg maar helmaal niet vaak), dus dan komen ze toch al snel bij ons huis aankloppen als ik dit te vaak doe. Dus dan maar mee als schaap vrees ik.


Post naar NL sturen op de juiste  Kiwi manier: wordt nog druk op geoefend......