Ze hebben hier de gele vaiant, met de gladde schil en de groene variant, met de harige schil.
Op zich niet allemaal heel bijzonder, maar ze eten hem hier met schil!
Een van de kinderen kwam thuis met het verhaal, dat een jongetje in de klas de kiwi met schil en al had opgegeten. De harige, groene kiwifruit variant dus. Mijn eerste gedachte was, dat dit in dezelfde categorie viel als het eten van insekten (en het zal wel weer een jongen zijn, misschien een weddenschap ofzo). Maar ze zei, dat de rest van de klas het heel normaal vond en dat hij dat vaker deed, omdat het gezond was. Toen nog kon ik niet bevatten , dat iemand vrijwillig dat harige schilletje zou eten.... niet alle kinderen zijn even slim, wie weet lag het daar aan?
Maar toch maar even navraag doen dan bij een van de collega's van Fons. En ja, je kunt kiwiwfruit gewoon eten met schil en al: zowel de groene als de gele variant. Er zitten heel veel vezels in de schil en die zijn dus heel goed voor je.
Een dag later zijn we aan tafel gaan zitten, met wat kiwifruit voor ons..... en na heel lang aarzelen, heb ik een hap genomen met schil (dochterlief had inmiddels al driekwart van de eerste op en ging gestaag door met het laatste stukje). En eigenlijk viel het wel mee! Ik voelden me wel een deelnemer van Expeditie Robinson, die aan de eetproef had meegedaan (en verloren, want mijn dochter was me duidelijk veel te snel af ).
![]() |
Ik weet niet, of ik me nog ga wagen aan de schil van de groene... |
Volgende etenswaar op de lijst: De Witte Kers. Hier vlakbij is Cherryland, waar je zelf je eigen kersen kunt plukken. De kersen worden hier beschouwd als een delicatesse en veel ervan zijn dan ook bestemd voor de export. Maar een groot deel is ook beschikbaar voor het gewone volk in NZ. Ik ben met de kinderen de boomgaard ingegaan en we hebben van de witte kersen geproefd. En ook die vielen erg mee! Ze zijn zelfs lekkerder dan de gewone donkere variant!
![]() |
erg lekker, een aanrader! |
Geen opmerkingen:
Een reactie posten