Survival of the fittest (Marja)

Nu de kinderen vrij hebben van school en Fons nog werkt (een dagje!) ,  was het vandaag Boodschappendag.... Sommige winkels zijn tot 22 uur open, maar dan is het brood op. In het weekend is er soms wel, soms geen brood, dus ik nam vanmorgen het besluit om met zijn vijven het dorp in te gaan, wat zakgeld te spenderen en sushi te halen voor ons vanavond. Dan weer terug naar de auto en met morning tea weer thuis.
Volledig voorbereid (extra eten en drinken mee, luiers, zonnehoeden, zonnebrand (zelfs ik) en de buggy mee) ging ik opgewekt op weg.
Alles liep eigenlijk wel op rolletjes kan ik zeggen: kinderen luisterden redelijk, liepen niet al te ver weg en luisteden. Helaas was de sushi winkel dicht.... dan maar even snel naar de grote supermarkt.

Bij de ingang brak het angstzweet me uit, toen ik me herinnerder hoe het de keer ervoor was gegaan. Omdat een paar extra handen me wel handig leek, had ik een van de kinderen de opdracht gegeven om het karretje te besturen. De jongste telg had inmiddels de benen genomen, de andere twee waren aan het ronddwalen en kwamen me om beurten artikelen brengen die we vast wel nodig hadden (vooral veel roze en anders gekleurde dingen). Toen ik de jongste telg uit het schap met de chips getrokken had (maakt inderdaad leuke geluidjes lieffie), wilde ik hem in het karretje planten. Daar was hij het niet mee eens, en het kind met karretje was een totaal eigen weg gegaan, zodat ik met schreeuwend kind en armen vol boodschappen met een rood, bezweet hoofd door de gangen heen strompelde...
Uiteindelijk gaf ik het op: jongste bij een ander kind gezet (NIET RENNEN) en op zoek naar mijn karretje met bijbehorend kind. Boodschappen erin (nee, we nemen geen blauwe limonade en nee, we hebben  niet nog meer koekjes nodig).
Toen hoorde ik aan de andere kant van de winkel een bekend geschreeuw: een van de andere kinderen deed iets wat niet in de planning lag van de jongst en die ging als een volleerd acteur op de grond een stervende big spelen.....hels kabaal ( toen bedacht ik me, dat het toch wel handig was om de nooduitgang te kennen van de winkel....alleen weg en even rust... paar rollen behang halen met veel plaksel)...
Snel naar de kassa, kind zoek (was buiten aan t wachten) en naar huis.... waar bleek, dat ik de helft van de ingredienten was vergeten. Schone kleren aan (zweet was op allemaal plekken gedropen....).

En nu stond ik er weer voor. Ik haalde diep adem, telde tot tien en ging naar binnen, tissues voor t zweet bij de hand en met ene behoorlijk tempo, zodat  we niet al te lang nodig zouden hebben.

Engeltjes!

Helemaal gezellig gehad daar in de countdown!

Dit geeft mij als moeder weer moed om wat anders te proberen....tjee.... misschien gaan we wel eens... of... ik weet het niet, de wereld ligt weer voor me open!

En dan vraag ik me af wie er hier de meeste medicatie gebruikt.....