Voordat we in Blenheim kwamen, is er een aardbeving geweest. In de tijd dat wij er waren, is er eentje geweest, midden in de nacht. En wij hebben het niet gevoeld.
Maar sinds afgelopen vrijdag zijn er al meerdere aardbevingen geweest in Blenheim en omstreken. Het epicentrum lag in de zee, maar de laatste beving had een kracht van 6.9 op de schaal van Richter. Dat was een pittige beving kan ik je zeggen! En waar de mensen vrijdag nog een beetje lacherig deden over de beving, kregen we nu toch andere berichten te horen (lang leve de mobieltjes!).
Mensen die het huis uit zijn gerend, even geen stroom hadden, water dat het zwembad uitklotst, electriciteitspalen die gezellig heen een weer dansten, de grond die onder de voeten deinde; allemaal ingredienten voor wat angst hier en daar! En toen keken Fons en ik elkaar aan; blij, dat we nu niet daar zitten. Want een aarbeving klinkt misschien wel avontuurlijk, maar als dat vaak gebeurt en je serviesgoed trilt de planken af, dan is het avontuurlijke er wel van af denk ik. Bij een aantal vrienden zit de schrik er wel behoorlijk in kan ik je zeggen. En niemand weet, hoe lang dit nog gaat duren. En hoe hevig de bevingen dan zijn.
Wat wel bekend is, is dat door alle bevingen NZ in een jaar tijd wel een paar mm is gegroeid! Jaja, waar NL op alle centimeters moet letten omdat er krapte aan ruimt is, pakt NZ dat gewoon anders aan; NZ maakt letterlijk gewoon een beetje extra ruimte (niet dat dat nu echt nodig was, maar regeren is vooruitzien, nietwaar...)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten