Het leven in NL gaat gewoon door. Met alles wat bij het leven hoort; geboortes, verjaardagen, bruiloften en partijen. En het is jammer, dat we er niet bij kunnen zijn om in de vreugde te delen. Maar nog erger voor mij is het, als er nare dingen gebeuren en ik ben er niet bij. Scheidingen, faillissementen, gedwongen verhuizingen. Ik kan niets doen, maar wil er gewoon zijn.
Vanavond kregen we uit Spanje het bericht, dat een van de juffen uit NL tijdens haar vakantie in Amerika, aan de gevolgen van een auto ongeluk is overleden . Bericht uit Spanje, omdat vrienden dit bericht van school kregen terwijl ze heerlijk op de camping staan en vakntie aan het vieren zijn.
Het is een van de juffen, waar we nog regelmatig contact mee hadden via de skype en telefoon. Dit nieuws is bij ons ingeslagen als een bom. En dan ben je hier, in NZ. En natuurlijk is meer dan de helft van de NL vrienden en schoolgenoten op vakantie en hadden we niets anders kunnen en willen doen dan nu, maar nu voelt NL echt als een andere planeet.
Ik denk aan de collega's, vrienden, familie, leerlingen en ouders. En het is stil in mij.....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten