Dinsdag was D-day. Verhuizen naar vrienden en de verhuizers binnenlaten op Davidstreet. Eigenlijk ging de dinsdag niet al te slecht. helaas ene zieke thuis, maar er was oppas voor de hand dus daar kon ik mee leven. En toen kwam woensdag.
Verhuizers waren wederom op tijd, maar de container was er niet. En aangezien alle spullen waren ingepakt, was er niet veel anders te doen dan wachten. En wachten deden we. Want de container was er niet om 7.30, niet om 10.00, niet om 12.00, maar pas om 13.00. En het bedrijf die de containers levert, had voor het gemak de container maar op de aanhanger gelaten in plaats van het op de grond te zetten, waardoor het inladen langzaam ging. En dan was er nog de motor.... die werd eerst in een krat gezet. De krat werd in een bestelbusje gehesen, waarna de bestelbus keerde en zo met de achterkant bij de container kon.
Ondertussen was ik Belnheim door aan het rijden voor de laatste dingen en boodschappen. En aangezien het inladen van de container vertreegd was, kon de tapijtreiniger niet zijn werk doen. Dus die moest verzet worden naar vrijdag, terwijl ik donderdag de sleutels zou inleveren. Zoonlief was ondertussen vergeten dat zijn nieuwe schoenen nog op school stonden ( buiten het lokaal), ik vergat mijn bril toen ik koffie ging drinken bij een buurvrouw en ondertussen was mijn zieke kind zat van het geheen en weer van mij (want zij moest mee...)
Verhuizers waren om 17.30 weg. Kinderen ondertussen bij Subway snel wat laten eten, daarna snel in bad en naar bed, want die hadden de afgelopen nachten slecht geslapen. 's Avonds nog weer terug naar David street om te zuigen en de straatjes aan te vegen.
Vanmorgen wilde ik de sleutels inleveren, maar toen kreeg ik bij het bureau te horen, dat alleen Fons het formulier mocht invullen en niet ik. Bovendien stond de meneer van het zwembad klaar om alles in orde te maken (iets waar ik al weken achteraan aan het bellen was geweest ,maar waarvoor ik nog niemand had gezien), maar omdat ik de hoofdschakelaar uit had gezet, kon het filter niet aan. Dus eerst naar Fons voor dat %$#@# formulier, daarna stroom aanzetten, formulier weer inleveren op dat kantoor, naar school voor afscheids morning tea van S. , door naar logeeradres om de jongste te voederen, toen naar school voor afscheidslunch van de oudste twee kids, nog even een snelle kop koffie bij een vriendin, terug naar school om de kinderen te halen en toen..... kreeg ik een telefoontje van het verhuurbedrijf.
Ja, het huis was schoon. Zeer schoon zelfs! Maar er zaten nog vingerafdrukken op de afwasmachine, er lagen nog stofjes in de keukenlaatjes en er waren een paar plakkerige plekjes in de vloer in de kast. Bovendien lagen er blaadjes in de garage en op het grasveld (serieus, daar maakte ze een punt van). De man van het zwembad had voor 60 dollar aan chemicalien in het zwembad gegooid (dei allemaal nog in de garage lagen, omdat we geen zwembad hebben in Tapanui), die moest ik nog even betalen. Of ik nog even terug wilde komen om al die klusjes te doen? Zou me hooguit een uurtje kosten..... Ik heb toen iets heeeeeeel naars gedacht, maar dat zal ik hier niet herhalen.
Het zou me 25 dollar kosten om dat allemaal te laten doen door schoonmakers. Ik voel me gepakt. Als ik tegen haar zeg dat het allemaal (nu volgt er een lelijk woord, bedenk er een en vermenigvuldig dat keer 10) is en dat ze het in een zeer donkere plek kan stoppen, krijgen we onze borg niet terug. En dat weet ze. Maar als ik dit van te voren had geweten, had ik foto's genomen op het moment dat we het huis binnen kwamen. Want het huis is nu schoner dan dat het was toen we aankwamen. Maar goed, iets met loslaten en haar ergens in laten zakken ...... Op naar Hanmer Springs morgen!
De kinderen hebben trouwens een geweldige dag gehad op school. Ze hebben heel veel knuffels, tekeningen, kaarten en kadootjes gehad. Een superafscheid gehad!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten